Skrytki / Hiding places
Following the definition given in the Polish language dictionary – a hiding place is a spot where something can be concealed. Someone who is hidden has not only tucked themselves away but may also be merely shielded by something.
I hide every day: from people, from troubles, from situations that are difficult for me. I hide, yet at the same time, I face them — that’s why I sometimes feel like a child wrapped in a helmet and pads, learning to ride a bike. When I fall, maybe it won’t hurt so much. I often wrap myself in my own fears and false beliefs, which enclose me like armor and begin to take up more space than I intended for myself, ultimately causing me to hide from myself.
At the same time, I collect treasures: memories and good thoughts, positive moments and small successes. I hide those pleasant little things too — I protect them from the world. In boxes, pouches, and bundles, they wait patiently for moments when I can be alone with them.
In the Hiding Places exhibition, I invite everyone to a story about collecting and about being part of a collection. A story about closing oneself off from the world while also discovering within it a multitude of small and valuable elements. With the awareness that each of us fears similar things, let us treat these hiding places as a safe space — one that offers relief.
Photo by Anna Kotkiewicz.
Idąc za definicją, podaną w słowniku języka polskiego – skrytka, to miejsce gdzie można coś ukryć. Ktoś kto się skrył nie tylko się schował, ale może być zaledwie przez coś przesłonięty.
Chowam się każdego dnia: przed ludźmi, przed kłopotami, przed sytuacjami, które są dla mnie trudne. Chowam się, ale jednocześnie stawiam im czoła, dlatego czuję się czasem, jak opatulone w kask i ochraniacze dziecko, uczące się jeździć na rowerze. W czasie upadku, może nie będzie aż tak mocno bolało. Zawijam się często we własne lęki i błędne przekonania, które opakowują mnie jak pancerz i zaczynają zajmować więcej miejsca niż sama dla siebie przeznaczyłam, co w efekcie powoduje,że chowam się sama przed sobą.
Jednocześnie zbieram skarby: wspomnienia i dobre myśli, pozytywne chwile i drobne sukcesy. Te przyjemne dorobnostki też chowam – chronię przed światem. W pudełkach, woreczkach i zawiniątkach, czekają cierpliwie na chwile sam na sam ze mną.
Na wystawie skrytki zapraszam wszystkich na opowieść o kolekcjonowaniu i byciu elementem kolekcji. Opowieść o zamykaniu się na świat przy jednoczesnym znajdowaniu w nim wielkiej liczby drobnych i wartościowych elementów. Trwając w poczuciu, że każdy z nas boi się podobnych rzeczy, potraktujmy „skrytki” jako miejsce bezpieczne, dające wytchnienie.
Dokumentacja fotograficzna Anna Kotkiewicz.
